Guillain Barre Syndroom (of GBS) is een auto-immuunziekte die plotseling optredende spierzwakte veroorzaakt als gevolg van het immuunsysteem van het lichaam dat het perifere zenuwstelsel aanvalt. De eerste tekenen en symptomen van de aandoening zijn vermoeidheid en zwakte die in de handen en voeten beginnen en uiteindelijk de rest van het lichaam aantasten. Ondanks het brede scala aan symptomen die kenmerkend zijn voor GBS, vinden artsen het zelden moeilijk om een diagnose te stellen.
De symptomen kunnen zich snel ontwikkelen en kunnen na het eerste optreden binnen enkele uren, dagen tot enkele weken verergeren. In sommige gevallen kan de toename van de intensiteit van de symptomen leiden tot bijna-verlamming, waardoor de ademhalingsspieren en gezichtsspieren van de patiënt worden aangetast, waardoor slikproblemen of zwakte van de oogspieren ontstaan, naast vele andere tekenen en symptomen.
Er zijn verschillende soorten GBS, waarbij elke vorm een ander deel van het perifere zenuwstelsel aantast. De meest voorkomende van deze classificaties van de ziekte is acute inflammatoire demyeliniserende polyradiculoneuropathie (of AIDP).
Er wordt aangenomen dat GBS tussen de 6 en 40 mensen per 1 miljoen mensen treft, in verschillende mate van ernst, terwijl de verschillende typen en classificaties variëren afhankelijk van de regio.
In tegenstelling tot veel andere ziekten is Guillain-Barre niet erfelijk of genetisch. Het kan voorkomen bij mensen van wie de familieleden nooit zijn getroffen of geen voorgeschiedenis van de aandoening hebben. Het is ook niet besmettelijk en kan via geen enkele vorm van contact aan iemand anders worden doorgegeven. Degenen die een familielid of vriend hebben die lijdt of geleden heeft aan het Guillain Barre-syndroom, hebben niet meer kans dan anderen om de ziekte zelf te ontwikkelen.
Omdat genetica geen rol speelt bij de ontwikkeling van Guillain-Barre, kan iedereen er last van hebben. De oorzaken van Guillain-Barre zijn momenteel onbekend, maar in veel gevallen beginnen de symptomen nadat de patiënt een virale of bacteriële infectie heeft gehad. Ondanks deze bevindingen is de infectie niet daadwerkelijk de oorzaak en zal slechts een klein percentage van de mensen die aan een bacteriële of virale infectie lijden, de ziekte daadwerkelijk ontwikkelen.
De meeste patiënten die aan Guillain-Barre lijden, zullen herstellen, maar kunnen enkele maanden in het ziekenhuis blijven, waarbij een volledig herstel mogelijk wel een volledig jaar kan duren. Resterende zwakte is te verwachten bij herstellende patiënten, maar de kwaliteit van leven verbetert aanzienlijk na 12 maanden. Voor de behandeling wordt revalidatie aanbevolen om de pijn en het ongemak die met de aandoening gepaard gaan te verlichten en het herstel te bespoedigen. Dit omvat veel behandelingen, zoals fysiotherapie, ergotherapie en logopedie voor mensen die aan gezichtsverlamming lijden. Vaak wordt een psycholoog aanbevolen om de angst en bezorgdheid veroorzaakt door de ziekte te behandelen.
In ernstige gevallen kan GBS tot de dood leiden; dit treft 5% van alle gevallen. Complicaties zoals hartstilstand, ademhalingsproblemen, infecties en bloedstolsels dragen bij aan het kleine percentage gerelateerde sterfgevallen.
Degenen die Guillain-Barre oplopen, kunnen er zeker van zijn dat ze de aandoening niet via genetica aan hun kinderen kunnen doorgeven, aangezien de ziekte niet erfelijk of besmettelijk is.