Zespół Guillain-Barre (lub GBS) to zaburzenie autoimmunologiczne, które powoduje nagłe osłabienie mięśni w wyniku ataku układu odpornościowego na obwodowy układ nerwowy. Początkowe oznaki i objawy choroby to zmęczenie i osłabienie, które zaczyna się w dłoniach i stopach i ostatecznie wpływa na resztę ciała. Pomimo szerokiego zakresu objawów charakteryzujących GBS, lekarze rzadko mają trudności z zdiagnozowaniem.
Objawy mogą rozwijać się szybko i po pierwszym wystąpieniu mogą postępować w ciągu kilku godzin, dni lub kilku tygodni. W niektórych przypadkach nasilenie objawów może prowadzić do niemal paraliżu, wpływając na mięśnie oddechowe i mięśnie twarzy pacjenta, powodując trudności w połykaniu lub osłabienie mięśni oczu, a także wiele innych objawów przedmiotowych i podmiotowych.
Istnieje kilka typów GBS, a każdy z nich wpływa na inną część obwodowego układu nerwowego. Najczęstszą z tych klasyfikacji choroby jest ostra zapalna poliradikuloneuropatia demielinizacyjna (lub AIDP).
Uważa się, że GBS dotyka od 6 do 40 osób na 1 milion osób i ma różny stopień nasilenia, a różne typy i klasyfikacje różnią się w zależności od regionu.
W przeciwieństwie do wielu chorób choroba Guillain-Barre nie jest dziedziczna ani genetyczna. Może wystąpić u osób, których członkowie rodziny nigdy nie byli dotknięci tą chorobą lub nie mieli w przeszłości tej choroby. Choroba nie jest również zaraźliwa i nie można jej przenieść na inną osobę w żadnej formie kontaktu. Osoby, których członek rodziny lub przyjaciel cierpi lub cierpiał na zespół Guillain-Barre, nie są bardziej narażone na rozwój tej choroby niż inne osoby.
Ponieważ genetyka nie odgrywa roli w rozwoju Guillain-Barre, choroba może dotknąć każdego. Przyczyny choroby Guillain-Barre są obecnie nieznane, jednak w wielu przypadkach objawy zaczynają się po przebyciu przez pacjenta infekcji wirusowej lub bakteryjnej. Pomimo tych ustaleń infekcja nie jest w rzeczywistości przyczyną i tylko u niewielkiego odsetka osób cierpiących na infekcję bakteryjną lub wirusową faktycznie rozwinie się ta choroba.
Większość pacjentów cierpiących na Guillain-Barre wyzdrowieje, ale mogą pozostać w szpitalu przez kilka miesięcy, a pełny powrót do zdrowia może zająć nawet cały rok. U pacjentów powracających do zdrowia należy spodziewać się resztkowego osłabienia, jednakże jakość życia znacznie poprawia się po 12 miesiącach. W celu złagodzenia bólu i dyskomfortu związanego z chorobą oraz przyspieszenia powrotu do zdrowia zaleca się rehabilitację. Obejmuje to wiele metod leczenia, takich jak fizykoterapia, terapia zajęciowa i patologia mowy i języka dla osób cierpiących na porażenie twarzy. Często zaleca się wizytę u psychologa, aby wyleczyć strach i niepokój wywołany chorobą.
W ciężkich przypadkach GBS może prowadzić do śmierci, dotykając 5% wszystkich przypadków. Powikłania obejmujące zatrzymanie akcji serca, problemy z oddychaniem, infekcję i zakrzepy krwi przyczyniają się do niewielkiego odsetka powiązanych zgonów.
Ci, którzy zarażą się Guillain-Barre, mogą być pewni, że nie mogą przekazać tej choroby swoim dzieciom w sposób genetyczny, ponieważ choroba nie jest dziedziczna ani zaraźliwa.