Het Guillain Barre-syndroom is een ernstige, levensbedreigende auto-immuunverlammingsstoornis die het zenuwstelsel aantast. De ziekte treedt op wanneer het eigen immuunsysteem van het lichaam delen van het eigen perifere zenuwstelsel aanvalt.
In normale gevallen valt het immuunsysteem alleen buitenlandse indringers aan, maar bij GBS valt het immuunsysteem de buitenste laag aan die de zenuwen omringt. Wanneer de perifere zenuwmantel wordt aangetast, slaagt de zenuw er niet in om signalen effectief over te brengen, wat ertoe leidt dat de spieren niet effectief reageren. De symptomen worden het eerst opgemerkt in de benen, handen of gezicht en kunnen zich verspreiden naar andere delen van het lichaam.
Als het Guillain Barre-syndroom niet wordt aangepakt, kan dit leiden tot verlies van spierfunctie en uiteindelijk tot verlamming. Een aanval kan levensbedreigend zijn.
Hoewel zeldzaam en treft 1 op de 100.000 mensen, kan de ziekte iedereen treffen, ongeacht geslacht en leeftijd, en kan op elk moment toeslaan. Er is opgemerkt dat oudere mannelijke volwassenen meer risico lopen. De oorzaak van deze ziekte is onbekend, maar wordt meestal veroorzaakt door een bacteriële of virale infectie. Het is bekend dat operaties en vaccinaties de kans op een aanval enigszins vergroten. De ziekte is echter niet besmettelijk en kan niet worden geërfd.
Het kan enkele uren tot wel een maand duren voordat de aandoening zich ontwikkelt en zijn hoogtepunt bereikt. Nadat het hoogtepunt is bereikt, kan het enkele weken tot jaren duren voordat een patiënt is hersteld.
De diagnose begint meestal met een grondige medische geschiedenis en lichamelijk onderzoek. Het is moeilijk om het syndroom vroegtijdig te diagnosticeren vanwege de gelijkenis met andere auto-immuunsyndromen.
Meestal wordt een test uitgevoerd die bekend staat als Nervous Conduction Velocity om de hoeveelheid eiwit in het hersenvocht te bepalen. Als de hoeveelheid eiwit verhoogd is, voeren artsen een ruggenmergpunctie en elektromyografie uit voor verdere verduidelijking.
In extreme gevallen kan het Guillain-Barre-syndroom leiden tot IC-opnames en zelfs tot dodelijke slachtoffers als het ademhalingssysteem ernstig wordt aangetast. Het is belangrijk dat een patiënt in het ziekenhuis blijft voor controle totdat artsen bevestigen dat het syndroom zijn hoogtepunt heeft bereikt en nu omkeert. Er is geen remedie bekend voor GBS. Voor een positieve langetermijnprognose zijn vroege detectie en juiste behandeling cruciaal.
Enkele van de behandelingen die worden gebruikt om GBS aan te pakken, zijn onder meer plasma-uitwisseling en IVIG-intraveneuze immunoglobulinebehandelingen. Geneesmiddelen zoals corticosteroïden die oraal of intraveneus kunnen worden toegediend, blijken zeer effectief te zijn. Therapie kan ook helpen de ernst van de aandoening te verminderen en het herstel na een aanval te versnellen.
Terwijl sommige patiënten na een episode volledig herstellen, moeten sommigen de rest van hun leven met de gevolgen van GBS leven. Het Guillain-Barre-syndroom komt gewoonlijk terug bij ongeveer 5% van de patiënten.
Hoewel het Guillain-Barre-syndroom een ernstig en zelfs levensbedreigend syndroom is, gaf de prognose aan dat patiënten met de juiste informatie en zorg een relatief gezond leven kunnen leiden.