Rokowanie w przypadku zespołu Guillaina-Barre’a

Zespół Guillaina-Barre'a to poważne, zagrażające życiu zaburzenie autoimmunologiczne polegające na porażeniu układu nerwowego. Choroba występuje, gdy układ odpornościowy organizmu atakuje części własnego obwodowego układu nerwowego.

W normalnych przypadkach układ odpornościowy atakuje tylko obcych najeźdźców, ale w GBS układ odpornościowy atakuje zewnętrzną powłokę otaczającą nerwy. Kiedy osłonka nerwu obwodowego jest uszkodzona, nerw nie przekazuje skutecznie sygnałów, co prowadzi do tego, że mięśnie nie reagują skutecznie. Objawy są najpierw zauważane na nogach, rękach lub twarzy i mogą rozprzestrzeniać się na inne części ciała.

Niektóre z typowych objawów zespołu Guillain-Barre obejmują:**

Jeśli nie zostanie rozwiązany, zespół Guillaina-Barre'a może prowadzić do utraty funkcji mięśni i ostatecznie do paraliżu. Atak może zagrażać życiu.

Choć występuje rzadko i dotyka 1 na 100 000 osób, choroba może dotknąć każdego, niezależnie od płci i wieku, i może uderzyć w dowolnym momencie. Zauważono, że starsi mężczyźni są bardziej zagrożeni. Przyczyna tej choroby nie jest znana, ale zwykle jest ona wywoływana przez infekcję bakteryjną lub wirusową. Wiadomo, że operacja i szczepienia nieznacznie zwiększają ryzyko ataku. Choroba nie jest jednak zaraźliwa i nie można jej odziedziczyć.

Rozwój choroby i osiągnięcie jej szczytu może zająć od kilku godzin do miesiąca. Po osiągnięciu szczytu powrót do zdrowia może zająć od kilku tygodni do lat.

Diagnoza

Diagnozę zwykle rozpoczyna się od dokładnego wywiadu i badania fizykalnego. Wczesne rozpoznanie tego zespołu jest trudne ze względu na jego podobieństwo do innych zespołów autoimmunologicznych.

Zwykle przeprowadza się test znany jako prędkość przewodzenia nerwowego w celu określenia ilości białka w płynie mózgowo-rdzeniowym. Jeśli ilość białka jest podwyższona, lekarze wykonują nakłucie lędźwiowe i elektromiografię w celu uzyskania dalszych wyjaśnień.

Rokowanie w przypadku zespołu Guillaina-Barre’a

W skrajnych przypadkach zespół Guillain-Barre może prowadzić do przyjęcia na oddział intensywnej terapii, a nawet do śmierci, gdy układ oddechowy jest poważnie dotknięty. Ważne jest, aby pacjent pozostał w szpitalu w celu monitorowania, dopóki lekarze nie potwierdzą, że zespół osiągnął swój szczyt i obecnie ustępuje. Nie jest znane lekarstwo na GBS. Aby uzyskać pozytywne rokowanie długoterminowe, kluczowe znaczenie ma wczesne wykrycie i właściwe leczenie.

Niektóre metody leczenia GBS obejmują wymianę osocza i leczenie IVIG – dożylną immunoglobuliną. Stwierdzono, że leki takie jak kortykosteroidy, które można podawać doustnie lub dożylnie, są bardzo skuteczne. Terapia może również pomóc zmniejszyć nasilenie choroby, a także przyspieszyć powrót do zdrowia po ataku.

Podczas gdy niektórzy pacjenci całkowicie wracają do zdrowia po epizodzie, niektórzy muszą żyć ze skutkami GBS przez resztę życia. Zespół Guillain-Barre zwykle nawraca u około 5% pacjentów.

Chociaż zespół Guillain-Barre jest zespołem poważnym, a nawet zagrażającym życiu, prognozy wskazywały, że przy odpowiedniej informacji i opiece można go opanować, aby pacjenci mogli cieszyć się stosunkowo zdrowym życiem.