Guillain Barre-sindroom is 'n ernstige, lewensgevaarlike outo-immuunverlammingsversteuring wat die senuweestelsel aantas. Die siekte kom voor wanneer die liggaam se eie immuunstelsel dele van sy eie perifere senuweestelsel aanval.
In normale gevalle val die immuunstelsel net vreemde indringers aan, maar in GBS val die immuunstelsel die buitenste skede aan wat die senuwees omring. Wanneer die perifere senuweeskede aangetas word, versuim die senuwee om seine effektief oor te dra, wat daartoe lei dat spiere nie effektief reageer nie. Die simptome word eers in die bene, hande of gesig opgemerk en kan na ander dele van die liggaam versprei.
As dit nie aangespreek word nie, kan Guillain Barre-sindroom lei tot verlies van spierfunksie en uiteindelik verlamming. ’n Aanval kan lewensgevaarlik wees.
Alhoewel dit skaars is en 1 uit 100 000 mense affekteer, kan die siekte enigiemand affekteer, ongeag geslag en ouderdom en kan dit enige tyd toeslaan. Daar is opgemerk dat ouer manlike volwassenes meer in gevaar is. Die oorsaak van hierdie siekte is onbekend, maar dit word gewoonlik veroorsaak deur 'n bakteriële of virale infeksie. Dit is bekend dat chirurgie en inentings die kanse op 'n aanval effens verhoog. Die siekte is egter nie aansteeklik nie en kan nie geërf word nie.
Dit kan so min as 'n paar uur tot so lank as 'n maand neem voordat die toestand ontwikkel en sy hoogtepunt bereik. Nadat dit sy hoogtepunt bereik het, kan dit 'n paar weke tot jare neem vir 'n pasiënt om te herstel.
Diagnose begin gewoonlik met 'n deeglike mediese geskiedenis en fisiese ondersoek. Dit is moeilik om die sindroom vroeg te diagnoseer as gevolg van sy ooreenkoms met ander outo-immuun sindrome.
'n Toets bekend as Senuwee-geleidingsnelheid word gewoonlik uitgevoer om die hoeveelheid proteïen in die serebrospinale vloeistof te bepaal. As die hoeveelheid proteïen verhoog word, doen dokters 'n spinale kraan en elektromyografie vir verdere verduideliking.
In uiterste gevalle kan Guillain-Barre-sindroom tot ICU-opnames en selfs sterftes lei wanneer die respiratoriese stelsel ernstig aangetas word. Dit is belangrik dat 'n pasiënt in die hospitaal bly vir monitering totdat dokters bevestig dat die sindroom sy hoogtepunt bereik het en nou besig is om om te keer. Daar is geen bekende geneesmiddel vir GBS nie. Vir 'n positiewe langtermyn-prognose is vroeë opsporing en behoorlike behandeling van kardinale belang.
Sommige van die behandelings wat gebruik word om GBS te hanteer, sluit uitruil van plasma en IVIG- Intraveneuse Immunoglobulien-behandelings in. Daar is gevind dat dwelms soos kortikosteroïede wat oraal of binneaars toegedien kan word, baie effektief is. Terapie kan ook help om die erns van die toestand te verminder en herstel na 'n aanval te bespoedig.
Terwyl sommige pasiënte ten volle herstel ná 'n episode, moet sommige vir die res van hul lewens met die gevolge van GBS saamleef. Guillain-Barre-sindroom kom gewoonlik by ongeveer 5% van pasiënte voor.
Terwyl Guillain-Barre-sindroom 'n ernstige en selfs lewensbedreigende sindroom is, het prognose aangedui dat dit met die regte inligting en sorg bestuur kan word om pasiënte 'n relatief gesonde lewe te laat geniet.